Poemas palestinos en galego

ANACOS GALEGOS DE POEMAS PALESTINOS

Estes fragmentos de poemas palestinos traducidos ao galego estaban a disposición do público na conferencia "Unha achega a Palestina"  brindada por Fayez  Khalaf en Bou Eva, mentres edito e subo o vídeo déixoos como adianto. 

Aqueles que pasades entre as palabras errantes:

Collede os vosos nomes e marchade

e retirade as vosas horas do noso tempo… e marchade

e roubade todas as imaxes que queirades para que saibades…
que non sabedes
como unha pedra da nosa terra constrúe o teito do ceo.

Aqueles que pasades entre as palabras errantes:

Vosa é a espada; noso, o sangue
vosos son o aceiro e o lume; nosa, a nosa carne
voso é outro tanque; nosas, as pedras
vosa, a bomba de gas; nosa, a chuvia
Sobre nós, o que sobre vós hai de ceo e aire.
Collede a vosa parte do noso sangue… e marchade 
e entrade nunha festa de cea e baile… queremos.
e marchade
que temos que proteger as flores dos mártires
e temos que vivir como nós.

Aqueles que pasades entre as palabras errantes:

Amoreade as vosas ilusións nunha fosa abandonada… e marchade
e retrasade a agulla do tempo ata a lexitimidade do becerro de ouro
ou ata o horario da música das pistolas.
Nós non temos aquí nada que nos complaza… marchade
E temos o que non hai en vós:
unha patria e un pobo que se desangran,
unha patria válida para o esquecemento e o recordo.

Aqueles que pasades entre as palabras errantes:

Chegou o momento de que marchedes…
e de que vivades onde queirades, pero non entre nós.
Chegou o momento de que marchedes
para que morrades onde queirades, pero non entre nós,
que temos cousas que facer na nosa aterra
e temos aquí o pasado
e a voz primeira da vida
e temos o presente, o presente e o futuro
E temos aquí esta vida e a outra.

Así que saíde da nosa terra…

do noso deserto, do noso mar,
do noso trigo, do noso sal, da nosa ferida
de todas as cousas… e saíde dos confíns da memoria
Aqueles que pasades entre as palabras errantes!

MAHMUD DARWISH: Mahmud Darwish non só é un dos máis grandes poetas árabes contemporáneos senón tamén unha lenda viva: os seus libros circulan a milleiros por todos os países árabes e os estadios énchense para escoitar os seus recitais poéticos, acontecementos irrepetibles que ninguén quere perderse. Home laico e moderno, refinado e elegante, Darwish é un palestino de diálogo, aínda que a súa vontade non se dobregue facilmente nin estea disposto a facer concesións humillantes. Unha das súas maiores esperanzas é revitalizar a literatura palestina, procurar custe o que custe que os problemas políticos non a paralicen. E para os palestinos, a proximidade física do seu poeta é como unha festa continua, un símbolo da cultura palestina. No entanto, a pesar de alcanzar con fartura as metas soñadas, o poeta, desde a súa actual residencia entre Xordania e Cisxordania, aspira a poder regresar algún día á súa terra natal, Galilea, onde naceu o 13 de marzo de 1942. Fonte 

Só quero morrer na miña terra,

que me enterren nela,
quero fundirme e desvanecer na súa fertilidade
para resucitar sendo herba na miña terra,
para resucitar sendo a flor
que desfolle un rapaz criado
no meu país.

Só quero estar no peito da miña patria

sendo terra,
herba
ou flor.

FADWA TUQAN: Fadwa Tuqan Naceu o 1 de marzo de 1917 en Nablus, morreu o 12 de decembro de 2003. A súa poesía aparece como espléndido desvelamiento dunha sensibilidade feminina tradicional: lírica e intimista, apaixonada e contida, fráxil, transparente e dramática, a súa lírica adquiriu un ton nacionalista despois da guerra de 1967, que deixou a Nablus baixo o dominio israelí. Publicado varios libros de poemas, entre outros: Soa cos días, 1952; Atopeina, 1957; Dános amor, 1960; Ante a porta pechada, 1967; O comando e a terra, 1968; A noite e os xinetes, 1969; Soa no cume deste mundo, 1974; e unha apaixonada biografía do seu irmán, O meu irmán Ibrahim (1946). Fonte

Alumnos de Gaza!

ensinádenos…
Alumnos de Gaza!
ensinádenos…
Algo do que tedes
porque nós, esquecémolo.

Ensinádenos a ser homes,

porque temos homes 
que se convertiron en masa de pan.

Ensinádenos…

como a pedra se convirte
entre as mans dos nenos
nun diamante precioso…
como se convirte nunha emboscada
e como o biberón do leite,
se o arrestan,
se convirte en coitelo.

Alumnos de Gaza!

Non prestedes atención
ás nosas radios
Golpeade!
Golpeade
con todas as vosas forzas,
poñede empeño no voso
sen consultarnos.

Nós somos xente de contas,

de sumas
e restas.
Dedicádevos á vosa loita
e abandonádenos.

Nós somos desertores
do servizo militar,
así que traede as vosas cordas…
e aforcádenos.

Nós somos mortos
que non teñen fosa
e orfos
que non teñen ollos.
Enclaustrámonos nas nosas madrigueiras
e pedímosvos
que combatirades ó dragón.

Fixémonos pequenos ante vós,
mil siglos,
e vós medrastres
nun mes, siglos.

Alumnos de Gaza!
Non volvades a vista
ós nosos escritos, nin os leades
Somos os vosos pais?
Pois non vos parezades a nós!

Somos os vosos ídolos?
Pois non nos idolatredes!

Nós entregámonos á falsidade
política
e á represión
e construímos cemiterios
e cárceres.

Liberádenos
do complexo de medo
que hai en nós
ebotade fóra
o opio que hai nas nosas cabezas.

Ensinádenos

o apego á terra
e non abandonedes
triste a Cristo.

Queridos pequenos nosos,

Saúdos.
Que Deus faga que sexa a vosa
xornada
un xazmín.

Das gretas da terra devastada

salistes
e sementastes a nosa ferida
de rosas eglantinas.

Esta é a revolución dos cadernos
e da tinta.
Sede sobre os labios
melodías.
Colmádenos de heroísmo e orgullo
e lavade a nosa vergoña.
Lavádenos
non temades a Moisés,
nin os poderes de Moisés
e preparádevos
para recoller a aceituna.

Que esta época xudía

é unha ilusión.
Que esta época xudía
é unha ilusión
que se virá abaixo
se poseemos a convicción

Loucos de Gaza,

mil veces benvidos sexan
os loucos
se eles nos liberan.

Pois a época do razonamento político

pasou.
Pois a época do razonamento político
pasou hai tempo,
ensinádenos a loucura.

NIZAR QABBANI: (Damasco, 1923 - Londres, 1998) Diplomático e poeta sirio, un dos máximos expoñentes da corrente do verso libre que nos anos cincuenta contribuíu de forma brillante á renovación da poesía árabe. Nacido no seo dunha acomodada familia siria, educouse en Damasco, onde se licenciou en Dereito, aínda que xamais exerceu. Posteriormente iniciou unha carreira diplomática e foi embaixador do seu país no Cairo, Londres, París, Ankara, Pequín, Beirut e Madrid. Fonte