viernes, 28 de septiembre de 2012

Miguel Quinteiro liberado, hablamos con dos de sus hijos

Entrevista realizada a Pablo y Yolanda Quinteiro, hijos de Miguel Quinteiro al terminar la manifestación que se realizó el jueves 27 de septiembre en Vigo para pedir la libertad de los detenidos y en solidaridad con los heridos el 25 S.

¿Cómo fue la detención? 

Estaban sentados en Plaza de Castilla con las manos en alto, vino un agente y les dijo que esperaran en el lugar, que estuvieran quietos; a los diez minutos aparecieron otros agentes y los agarraron y se los llevaron al furgón sin previo aviso y sin que ellos hubieran efectuado ningún acto de violencia ni se hubieran resistido. Arremetieron hacia ellos, sin más.

Esta mañana estaban desaparecidos, los metieron en un autobús, se supone que los llevaron a la audiencia nacional y de repente no se sabía dónde estaban, los abogados los buscan y no estaban ni el la Audiencia ni en los calabozos, estuvieron unas cuantas horas desaparecidos.

La prensa dijo que Miguel Quinteiro (Maq) tiene 67 años pero tiene 72, padece amnea nocturna y está enfermo del corazón, no le dejaron acceder a su aparato de respiración y le negaron sus medicamentos, durante la detención lo arrastraron sin contemplaciones y le hicieron daño en un brazo, el médico lo vio muy rápido y se lo puso en cabestrillo, "cree" que no lo tiene roto, pero seguramente está dañado.

¿De qué los acusan?

En primer momento, el ministerio de interior, el señor Gallardón y la delegada de gobierno en Madrid quisieron llevarlos a la Audiencia Nacional por delitos muy graves contra la democracia, como alta traición y sedición, pero el juez se negó a recibirlos, el juez dijo: "esto no nos corresponde".
-

Al terminar esta entrevista todos los detenidos habían sido liberados (Maq momentos antes de comenzarla); sabemos que salen con cargos pero no cuales.

Este viernes 28 está convocada otra manifestación solidaria en la Farola a las 20hs.

La entrevista fue más extensa, está completa en el siguiente audio.

Audio de la entrevista


La brutal detención de Maq 




jueves, 27 de septiembre de 2012

Manifestación solidaria en Vigo cos feridos e detidos do 25-S


O mércores 26 de setembro realizouse unha manifestación espontánea na farola de Urzáiz (Vigo), en solidariedade cos feridos e detidos o 25 S en Madrid. A manifestación tomou un impulso especial ao chegar a nova da detención do vigués Miguel Quinteiro (Maq), activista coñecido por colaborar con diversas causas sociais nesta cidade.

As testemuñas dos vigueses que estiveron en Madrid, así como o fluxo de información, grazas ás cámaras (non dos medios convencionais) deixan claras as falacias, tanto da xustificación da represión (está documentado que foi provocada por infiltrados policiais) como da irrisoria cifra de 6000 persoas asistentes á manifestación, inventada polas autoridades e repetida polos medios convencionais.

Os manifestantes autoconvocáronse tamén para hoxe xoves, ás 20 h. na farola de Urzáiz.  

Manifestación Marcha Mundial das Mulleres en Vigo

Este 28 de Setembro a Coordenadora Galega da Marcha Mundial das Mulleres quere facer un chamamento a participar da manifestación que terá lugar en Vigo ás 20.00 h. e que percorrerá a cidade dende a praza da Farola de Urzáiz ao Edificio Administrativo da Xunta de Galicia. Manifestación convocada pola suma de forzas do movemento feminista da Galiza en coordenación co movemento estatal.

A Marcha Mundial ven realizando durante os meses de agosto e setembro convocatorias de concentracións todos os martes ás 20.30 h. como parte dunha campaña de resposta na rúa ás ameazas do goberno do Partido Popular que quere modificar a actual lei do aborto para retroceder nos dereitos das mulleres. Dende a Marcha chamamos a participar nesta manifestación do 28 de setembro como punto de chegada desta campaña de resposta na rúa e punto de partida para as accións que desenvolveremos dentro da Campaña Europea que comezará o 4 de Outubro de forma simultánea en máis de 10 países europeos.


Sumemos esforzos para loitar polos nosos dereitos, este 28 de setembro o feminismo na Galiza liderando a loita polos dereitos das mulleres no noso país convoca a todas aquelas mulleres que no estado español, e no mundo, sairán ás rúas para defender o noso #dereitoadecidir e o #abortolibre.

 Venres 28 de setembro
Vigo, dende a Farola de Urzáiz
20.00 h
Manifestación!!

miércoles, 26 de septiembre de 2012

Concentración en Vigo para dar apoio aos feridos na manifestacion #25S

Miguel Quinteiro sendo detido
Maña mércores hai convocada en Vigo una concentración en apoio aos feridos hoxe na manifestación #25S e en repulsa da brutalidade policial exercida unha vez máis contra os manifestantes.

A concentración é ás 18:00 na Farola de Príncipe e non está convocada por ningunha organización.

O Vigués Miguel Quinteiro foi detido pola policía pero parece que está ben, aínda que terá que pasar a noite no calabozo.


martes, 25 de septiembre de 2012

El Andaluz. Saldré vivo aunque me matéis


Entrevista a Francisco Rodríguez Veloso.


Francisco Rodríguez Veloso (Paco), afincado en Vigo, preséntanos o seu libro autobiográfico "El Andaluz. Saldré vivo aunque me matéis" cóntanos as súas razóns de militar en Os GRAPO, o seu paso polo cárcere, a súa visión sobre o franquismo, a "transición" e a España actual. 

Francisco Rodríguez non se considera un arrepentido aínda que non considera procedente o uso da violencia nestos tempos, pensa que no contexto histórico no que a exerceu non había outra opción e lamenta as consecuencias que isto trouxo á súa familia. A súa principal preocupación é transmitir á xuventude a necesidade de organizarse para a loita de maneira non violenta pero en alerta á represión que virá.


Entrevista a Paco 

lunes, 24 de septiembre de 2012

CUT, 26-S Xornada Nacional de Loita pola Folga Xeral

Dende a Praza de Fernando O Católico partirá a manifestación convocada pola CUT prevista pra as 20 horas deste mércores 26 de setembro cos obxectivos de  convocatoria da Folga Xeral en Galicia, solidariedade co paro en Euskal Herria e Grecia ese mesmo día. STEG súmase á convocatoria.



viernes, 21 de septiembre de 2012

Concentración CUT e CNT no Ministerio de Traballo de Vigo

Concentración CUT e CNT no Ministerio de Traballo e Inmigración de Vigo.

Un centear de persoas concentráronse o mércores no Ministerio de Traballo e Inmigración de Vigo para chamar a atención sobre a realidade que estamos a padecer os traballadores e traballadoras: unha realidade de miseria e de sumisión a un sistema que nos está a explotar.

Nesta acción conxunta, feita entre a CUT e a CNT, podían lerse e escoitarse proclamas como:

"Queremos traballar e non emigrar".
"Queremos traballar e non mendigar".
"Con este sistema imos de cu".
"Así, así, nin un paso atrás, folga, folga, folga xeral".
"As mulleres cobramos un 20% menos que os homes".
"Eles mandan porque ti obedeces".

Vídeo da concentración

jueves, 20 de septiembre de 2012

Xornadas: 1972: "SEMENTE DE VENCER". 40 aniversario da Folga Xeral Revolucionaria de Vigo, Galiza

xornadas:  1972: "SEMENTE DE VENCER". Con motivo do 40 aniversario da Folga Xeral Revolucionaria de Vigo-Galiza.


PROGRAMA:

--Día 21 de Setembro ás 20:30hs no Instituto Santa Irene. Vigo-Galiza

Apresentación da Xornadas. Intervención do historiador e membo da Comisión “Memoria do 72”: ISIDRO ROMÁN LAGO. Intervención dalgúns dirixentes obreiros da Folga de 1

972 en Vigo.

--Día 28 de Setembro ás 20:30hs no Instituto Santa Irene - Vigo

Mesa Redonda e xornada de debate sobre a Folga Xeral
Revolucionaria de 1972 e o devir do Movimento obreiro e
sindical vigués e galego. Intervirán dirixentes obreiros históricos e estudosos deste movimento

--Día 29 de Setembro
Ás 19:30hs: Acto no C.S Bou Eva de Vigo, organizado polos companheiros deste Centro Social:

Palestra sobre a o movemento do 72 e umha especial semblanza de Abelardo Collazo Araujo, dirixente da Folga

Ás 21: 30hs: no L.S Faísca de Vigo
Cea de convivio e homenaxe ao 72

40 aniversario da Folga (ou greve) Xeral Revolucionaria de 1972. 
Información tirada do DIPTICO INFORMATIVO

1972: "Semente de Vencer!”

O nove de setembro de 1972, sábado, proxectábase no cine Tamberlick "con éxito arrollador" unha película de Terence Hill y Bud Spencer, "Le llamaban Trinidad". Ante
s de que comezará a última sesión, as 10:45 da noite, a quenda de tarde de Citröen Hispania decidía, en asemblea celebrada nas portas da factoría non entrar a traballar en protesta pola falla de acordo sobre o convenio colectivo e para apoiar a plataforma reivindicativa elaborada pola Comisión Obreira da fábrica. A reacción da empresa non se fixo agardar e inmediatamente, esa mesma tarde, despedía a nove traballadores.

Estes feitos son o inicio da máis potente mobilización obreira na comarca viguesa dende a Guerra do 36. Quince días de Folga Xeral que situaron a Vigo no epicentro da conflictividade obreira no conxunto do Estado español.

Corenta anos despois a súa repercusión historiográfica está moi lonxe da importancia cuantitativa e cualitativa dos sucesos. Máis tamén están esquecidos nas nebulosas do tempo os seus actores directos (ou cando menos algúns dos máis importantes). É a necesidade da reparación deste esquecemento un dos motivos que nos levaron a poñernos mans a obra neste proxecto que agora ben de comezar.

Dende o noso punto de vista na folga de 1972 cristalizan en Vigo todas as experiencias de loita, de debate interno, de agrupamento e segregación que o movemento obreiro vigués viña de desenvolver dende 1962. Isto é, os sucesivos episodios de mobilización e reagrupamento desembocan na gran mobilización de 1972. Culmina así culmina un proceso de mobilización intenso que se caracteriza fundamentalmente pola solidariedade de clase e por unha práctica de loita obreira e sindical de base e asemblearia (coas limitacións evidentes que impuña a represión da Dictadura Franquista).

Pero nos tamén pensamos que a importancia desta loita non é tan só unha cuestión histórica, senón que nestes momentos de gravísimos ataques á clase traballadora, na memoria daqueles sucesos están presentes cuestións totalmente actuais: a autoorganización obreira, os límites da solidariedade, a creación da consciencia de clase, a mobilización como arma de resistencia pero tamén ofensiva, o papel das cúpulas sindicais..

Hoxe que para moitos é case impensable a posibilidade dunha folga xeral exitosa de 48 horas e o momento de lembrar, analizar e aprender como hai 40 anos, baixo unha dictadura fascista, a clase obreira da nosa comarca organizou unha folga xeral de 440 horas.

miércoles, 19 de septiembre de 2012

NÓS-UP realizou unha Concentraçom de homenagem a greve geral revolucionária de 1972


Crónica enviada por NÓS-UP

Diversas geraçons de militantes obreiros participárom esta terça-feira na concentraçom de homenagem que NÓS-UP realizou diante da fatoria Citroën para comemorar a greve geral revolucionária de 1972.

Umha luita gravada a lume na memória coletiva do proletariado viguês

Tal dia como hoje de há 40 anos, 18 de setembro, dezenas de milhares de obreiras e obreiros de Vigo seguiam em greve em solidariedade com o proletariado despedido de Citroën por reivindicar reduçom e melhoras na jornada laboral.

Boa parte das grandes empresas da cidade e área de influência (Reyman, Barreras, Vulcano, Freire, Refrei, Álvarez, Santodomingo, Artiscar, Ascón, Censa, Plásticos de Galicia, Forjas do Miñor, etc) tinham aderido à greve iniciada na fábrica automobilística sábado 9 de setembro. A brutal repressom policial do regime fascista contribuira a espalhar a luita. Deste jeito durante duas semanas o movimento obreiro, com o apoio da maioria da populaçom, paralisou a maior cidade industrial do País desafiando o terror franquista.

Previamente o assassinato de dous obreiros do estaleiro ferrolano de Bazán -Amador Niebla e Daniel Rei-, pola polícia, durante umha manifestaçom 10 de março deste mesmo ano, tinha contribuido à radicalizaçom de um setor destacado da classe obreira galega, iniciando a rutura com as posiçons conciliadoras e pactistas do PCE, e incorporando a luita nacional às suas reivindicaçons.

Vigo nom ficara à margem deste processo. Dúzias de militantes das Juventudes Comunistas, ativistas de CC.OO, com presença nas principais fábricas, decidem separar-se so carrilhismo em janeiro de 1972, após um tensa assembleia realizada no Alto de Sam Colmado, perto de Zamans, exprimindo sem complexos a sua oposiçom o “Pacto pola liberdade”. O resultado é a criaçom de Organizaçom Obreira (OO). A defesa dos direitos nacionais da Galiza frente o jacobinismo do PCE também jogou um papel destacado na rutura.


Consolidaçom do movimento obreiro galego como sujeito de transformaçom

José Anjo Garcia Mendes, Hierro Chomón, Abelardo Colaço, Ramom Gonçales, Aurora Pereira Caride, Moncho “o dentes”, Benedito de Barreras, Anjo Guisande, Braúlio de Freire, som alguns dos nomes mais destacados desta geraçom de militantes revolucionários que modificam a hegemonia reformista do movimento obreiro.

O conflito do 72 consolida a Organizaçom Obreira e a OM-LG (Organizaçom Marxista-Leninista da Galiza).

Ambas organizaçons -estrutura obreira e partido de vanguarda-, desenvolveriam um papel destacado no Setembro vermelho. Por primeira vez depois de décadas de baixa conflituosidade o proletariado galego perdia o medo à repressom franquista.

Assemblearismo na toma de decisons, manifestaçons permanentes, luita de rua com os “grises”, empregando barricadas e saltos, aplicando técnicas de guerrilha urbana, convertérom o 72 viguês num referente indiscutível da luita de classes na Galiza, e da necessidade de que a classe obreira galega se dota-se de organizaçons próprias.

A brutal repressom saldada com dúzias de detidos e torturados, e mais de 300 despedimentos permitírom que a partir de 25 de setembro a normalidade voltasse os centros fabris.
Embora o movimento obreiro sofreu umha derrota tática e parcial, setembro de 1972 foi umha impresionante monstra da enorme capacidade do proletariado unido e organizado, umha escola de militácia obreira que permitiu que nos anos seguintes a nossa classe tivesse um papel destacado na direçom das luitas contra a ditadura, polas liberdades e contra a opressom nacional.

Há uns meses Telmo Varela, que participou com tam só 17 anos nesta greve, escrevia num artigo de opiniom que as “experiências do ano 72 som de plena atualidade, válidas e necessárias, para hoje em dia, se queremos avançar numha correta acumulaçom de forças revolucionárias. Há que voltar a aquele espírito de que um conflito numha empresa era a luita de toda a classe obreira. Assim foi como jurdiu o Setembro vermelho em solidariedade com os despedidos de Citroën (em luita polo convénio), umha luita numha empresa converteu-se numha greve geral de 15 dias de todo o povo de Vigo e comarca. Cousa nunca vista na história do movimento obreiro galego. Ou no ano 76, que polo convénio de Barreras saiu à rua todo o naval paralisando também as empresas do metal relacionadas com o nval. Voltando pór Vigo “patas” acima, lembrando as luitas de setembro de 72.

Hoje em dia temos que recuperar aquelas experiências. As assembleias abertas e participativas; comissons de propaganda, comissons que organicem os piquetes, as açons a desenvolver, que elaborem um plano detalhado de mobilizaçons para submeté-lo a aprovaçom da assembleia; comissons que organicem a solidariedade e as caixas de resistência, et cétera. Só asssim, umha luita independente e à margem da burguesia e das suas organizaçons satélites, CCOO, UGT …, podemos ter visos de êxito e de avançar no caminho correto. Tenhamos as experiêncais em conta e apliquemo-las para seguir avançando”.


Concentraçom da Unidade Popular

Dúzias de militantes e simpatizantes de NÓS-Unidade Popular concentrarom-se diante da porta principal de Citroën detrás de umha faixa de enormes dimensons lembrando a luita de 1972.
Tal como manifestou Raúl P. Gonçalves às centenares de trabalhadoras e trabalhadores que entravam e saiam da fábrica é “necessário recuperar o espíritu de 1972 e luitar contra um governo e um sistema que nos sobre-explora. Setembro de 1972 é um exemplo a seguir”.

Durante mais de hora e meia fôrom lançadas permanentes palavras de ordem, muitas das quais contavam com o apoio explícito dos centenares de carros que circulavam pola avenida Portanet: “No setenta e dous, Vigo luitou”, “O capitalismo é o terrorismo”, “Obreiro parado, patrom colgado”, “A soluçom, a Revoluçom”, “A luita é o único caminho”, “Contra o governo, contra o Capital, greve, greve, greve geral”, “Trabalho temporário, terrorismo patronal”, “Nom pode ser obreiros na cadeia, corrutos no poder”, “Contra Espanha, contra o Capital, luita obreira, luita nacional”, “Telmo Varela liberdade”, “Contra o Capital, rebeliom popular”.

Umha discreta presença policial acompanhou em todo momento a concentraçom, e um helicóptero da polícia espanhola sobrevoou em várias ocaions a zona.

Centenares de panfletos fôrom distribuidos à porta da fábrica. A continuaçom reproduzimimos integramente o texto.


1972 – 2012 Hoje com mais razons, a luita continua

Em setembro de 1972 as obreiras e obreiros de Vigo permanecimos 15 dias em greve geral a reclamar melhores condiçons laborais e liberdades sindicais. Aquela greve começou em CITROËN, rapidamente estendeu-se ao resto do metal e, por fim, a todo o proletariado viguês.
Hoje, 40 anos depois, pouco fica já dos direitos laborais que a geraçom anterior nos deixou. Estamos a perder em pouco tempo o que levou muitos anos conseguir.
Os patrons nom deixam passar umha ocasiom para aumentar os seus ganhos roubando-nos cada vez mais, só esperam a que nós baixemos a guarda para nos passar por cima. Temos reconhecer que isso foi o que tem acontecido nos últimos tempos.
Por fortuna, contamos com o exemplo de quem luitou com coragem, com entrega e com firmeza. É tempo de aprender da nossa história, é tempo de luitar, chegou a hora de voltar levantar a cabeça e desafiar à burguesia.

Agora volta ser ou eles ou nós. Como no 72 temos que ir à greve geral com um programa claro: nacionalizar os setores estratégicos da economia, abolir o trabalho temporário, proibir o despedimento improcedente, ornada laboral de 35 horas e salário social para as desempregadas e desempregados.

Como no 72 usaremos os métodos da classe obreira, atacaremos sem piedade aos empresários para recuperar o que é nosso.
Companheiras e companheiros de CITROËN, ponhamo-nos à vanguarda do proletariado viguês!

Contra o Capital, luita obreira!
Greve geral de 48 horas já!
Rebeliom popular!

Vigo, 13 de setembro de 2012

viernes, 14 de septiembre de 2012

Chano Rodríguez volve a Vigo con tres medallas máis


Coas tres medallas conquistadas en Londres colgadas ao pescozo e a bandeira de Vigo sobre as pernas, Chano Rodríguez aterrizou onte no aeroporto de Peinador, onde foi recibido por aredor dun centear de persoas, entre familiares, amigos e siareiros.


Moitos deles vestían camisetas brancas cun debuxo do nadador acompañado por 'Axel', un can do deportista falecido recentemente, nas que líase o texto 'Chano, my way'.

A expectación ía en aumento. O alcalde, Abel Caballero e a concelleira Carmela Silva, que chegaron no mesmo voo procedente de Madrid, pasaron desapercibidos ante a multitude, que só tiña ollos para o nadador. Cando apareceu na porta automática da terminal, o griterío fíxose ensordecedor. "Chano, Chano, Chano es c..., como Chano no hay ninguno", cantaba a afición mentras lle entregaban un ramo de frores e os fotógrafos disparaban as súas cámaras.

"Esto es increíble. Es el reconocimiento a mi trabajo y me ha acompañado durante todos estos años de lucha en el agua. Todo este barullo que se monta aquí, es el que me da fuerza en los últimos metros de las pruebas", comentou un emocioado Chano Rodríguez, que añadíu que "no podemos decir que estas medallas saben a oro, porque son de plata y bronce, pero de las que he conseguido en los cuatro Juegos a los que he ido, éstas son las de los sentimientos. Representan la emoción que hemos vivido estos años, sobre todo los dos últimos, en los que tuve que irme de Vigo para preparar la competición. Pero ahora ya estamos de vuelta".

A partires do luns, tomarase unha semá de vacacións xunto á súa familia e despois volverá ao traballo porque, pese a que os Paralímpicos de Londres remataron fai só uns días, Chano xa pensa no seu próximo reto: chegar en plena forma a Brasil en 2016, cando terá 59 anos, e intentar sumar novos triunfos ao seu xa brilante palmarés.

Chano Rodríguez quedou nunha cadeira de rodas polo maltrato recibido no cárcere cando foi acusado por pertencer ao GRAPO.

Vídeo da chegada de Chano a Peinador

miércoles, 12 de septiembre de 2012

Implicadas no Desenvolvemento (ONG galega)

Implicadas é unha ONG feminista e galega que procura cambiar as estructuras de explotación dende o enfoque de xénero e dende Galicia. O seu traballo baséase na procura da igualdade de xénero como base para un desenvolvemento humano perdurable. O obxectivo último é que as comunidades acaden un nivel de desenvolvemento óptimo e a autoxestión dos seus recursos. Ver referencia

Para Andrea García (voluntaria de Implicadas): “A igualdade é posible, depende de nós, de feito, a desigualdade é un produto dunha construción social, entón, por que non a deconstruímos? Pódese deconstruír e volver a cimentar en base á igualdade.”

Entrevista a Andrea García
www.respetoeigualdad.piesnegros.org

miércoles, 5 de septiembre de 2012

Concentración traballadores INSS Vigo

Concentración traballadores INSS (Instituto Nacional de la Seguridad Social) Vigo.             

A concentración realizouse todos os xoves de xullo e agosto, na rotonda do Alcampo (Coia), en sinal de protesta polos abusivos recortes salariais e laborais que o goberno está a impór aos funcionarios e empregados públicos.
Neste sentido, apuntan que os recortes non só afectan aos traballadores, senón que unido á disminución nos presupostos para a prestación dos servizos públicos e a unha brutal campaña de desprestixio de todo o público, están a supoñer unha merma importante na calidade da atención aos cidadáns e un primeiro paso para a privatización en beneficio das grandes corporacións e empresas.
Por elo, os traballadores públicos piden a restitución de todos os dereitos laborais e un xiro nas solucións políticas e económicas do goberno, de tal forma que deixe de gobernar para os intereses de bancos, corporacións e dos mercados, ao tempo que esixen unha política feita para os cidadáns, en defensa e mellora do estado do benestar.