Nos tempos que corren, a solidariedade, como a liberdade, son os nosos bens máis prezados.
Solicitamos as vosas sinaturas para facelas públicas, e que rules o manifesto entre a túa xente.
Enviar as sinaturas (só nome, apelidos e profesión) a: solidariedademetal@gmail.com
A historia estase a escribir nas rúas de Vigo
Os/as abaixo asinantes consideramos un imperativo ético e social dar todo o apoio solidario á loita dos metalúrxicos de Pontevedra que, xunto cos traballadores e traballadoras doutras empresas radicadas en distintas zonas da Galiza, hoxe simbolizan no noso país a mobilizacion social e obreira contra unha resolución da crise capitalista favorable en exclusiva aos mesmos que a provocaron. A xente do Metal, polos seus métodos democráticos, asemblearios e combativos, sen se dobregar diante dunha Patronal que nos derradeiros anos aproveitou a bonanza económica nun contexto de contínua reducción da capacidade adquisitiva e recorte dos dereitos sociolaborais do persoal asalariado, ven sendo un exemplo para o conxunto da clase traballadora galega, en paralelo ás mobilizacions que están a acontecer en Grecia, Portugal ou na Franza.
Eiquí, non son eles os unicos que enfrontan as consecuencias dunha crise xerada pola destructiva capacidade do sistema para acumular riqueza nas mans duns poucos: as traballadoras do textil, con Caramelo à fronte, os das empresas do leite como Pascual, o persoal das fabricas como Bunge, Galfrío ou Vidriera del Atlántico, todos eles están a demostrar que só coa confrontación de clases e a defensa das liberdades públicas, pódese impedir a degradación das condicións de vida e de traballo do conxunto da poboación, fronte ao egoismo da patronal e a dureza dos gobernos que a sustentan.
Hai anos tentaron facer invisible á clase obreira, como se baixo o “capitalismo popular” dos Reagan e as Thatcher, quer dicer, a súa faciana neoliberal, todo o mundo poidera viver sen o salario, das rendas e dos investimentos financeiros. Agora que a xente de traballo, fonte de toda riqueza, está masivamente na rúa para defender os dereitos da humanidade desposuída, a maioría dos medios de comunicación manipulan a realidade presentando as manifestacións obreiras como actos criminais, salvando a cara da Patronal e das autoridades que a cotío exercen unha xorda violencia contra as condicións laborais e sociais do conxunto dos traballadores e traballadoras, sexan asalariados ou autónomos.
En realidade, o convenio do Metal de Pontevedra pasou a ser a fronteira que a Patronal española fixou para a totalidade dos sectores da producción: conxelación salarial, xornada laboral delongada, impago de horas extras, liberdade de contratación de inmigrantes para explotalos sen medida, precarización do emprego, submisión e illamento dos sindicatos, ameazas de deslocalización ou de peche ....E para os seus colegas do Goberno, pasou a ser cuestión de Estado, penalizando as protestas e a rebeldía, conculcando se fose preciso a liberdade de reunión e manifestación, a carón do dereito á información veraz e obxectiva. En consecuencia, na loita do Metal xogámonos moito máis que unha simple suba de xornais para un segmento da poboación empregada; está en xogo, ademáis do futuro do resto dos convenios e da calidade do emprego, o dereito a rexeitar o papel subsidiario que outros teñen decidido para as nosas vidas.
A crise do capital colocou a cada quén no seu sitio e os que pensaban que chegara “o fin da historia”, non teñen outra que aprender a cantiga que dí: “detrás dos tempos veñen tempos, e outros tempos han de vir”. Así pois, hoxe, a historia está a se escribir nas rúas de Vigo.
A súa vitoria é a vitoria de todos e de todas, e a unidade entre as forzas obreiras e sociais abre as portas a unha resposta contundente do conxunto da sociedade ao que é o fundo: a crise é do capital, dos capitalistas, e polo tanto son eles os que teñen que pagala, ao tempo que os dereitos e liberdades civís deben ser garantidos.
Asinar: solidariedademetal@gmail.com
5 comentarios:
Non defendo a patronal e moito menos os policias perom isto e panfletismo puro e duro. Nos esi que ten de democratico oq que fixeron ca furgoneta dun fontaneiro "traballador autonomo" que non secundaba a folga, seguramente por que tal como estan sa cousas e sendo autonomo non se poda permitir ese luxo. O cal non me parece nada democratico nin creo que axude os traballadores, máis ben me parece tirar pedras sobre o propio tellado. Non creo que ganen as simpatias do restos de cidadans con accions coma esta, o romper o mobiliario urban. Se fala dos tempos que viran despois dos tempos, máis ben se volve a repetir a batalla, e se volta o pasado con metodos do seculo pasado que estan demostrados coma ineficaces. Non deixa de ser un pulso entre patronal e sindicantos tipico e no medio os traballadores coma soladesca de un bando, a policia defendendo os intrereses dos empresarios e no medio os cidadans como danos colaterales das suas disputas.
Crezcan señores haganse maiores dun raio de unha vez e deixen de xogar a panfletismo e revolta casposa.
jaja que se quejen unos asalariados y además de los que mejor cobran me parece de risa. A los desempleados nadie nos defiende ni organiza batallas campales en nuestro nombre. Que se jodan los asalariados que nos miran por encima del hombro. cuando algun sindicato nos defienda ya hablaremos de "momento historico" mientras preeeeeet pedorreta.
Esto de las luchas obreras me recuerda mucho al Barco de los necios
El problema es que ahora se dan cuenta de que son obreros, ya ves, hasta hace poco parecia que no existia la clase obrera en este país, parecia que todos eramos burgueses y como tal nos portabamos y ahora aaaaay la realida nos golpea!!!
El obrero solo piensa en el obrero, y eso a veces. No es, ni sera el artifice de ninguna revolucion pero les gusta pensar que si...pobrecillos....
He presenciado alguna de las contiendas y es el juego del gato y el ratón...
Publicar un comentario