 |
| Gustavo Garcia Fernandez |
O
avogado viguéz especialista en dereitos humanos, Gustavo Garcia
Fernandez, denuncia que o asalto ao seu despacho e a súa posterior
detención acusado de roubo de vehículos son parte dunha campaña de
acoso e desprestixio debido á súa participación na persecución
xudicial intencional dos crimes do franquismo.
Reproducimos
a continuación un informe enviado polo letrado.
INFORME
GAIVOTA
1.-
O 14 abril de 2.010 presentouse na Cámara Federal Arxentina unha
querela,
a iniciativa do Avogado arxentino con exercicio profesional en
Madrid,
Carlos Slepoy Prada, por parte de varios avogados e colectivos
arxentinos,
no nome de dúas vítimas do xenocidio executado durante mais
de
40 anos de ditadura franquista e alguns mais.
2.-
O 30 de abril seguinte, presentouse no Xulgado Federal nº Un de
Buenos
Aires un escrito de adesión a dita querela, denunciando o xenocidio
cometido
específicamente en Galiza, onde non houbo frente de guerra e
únicamente
unha matanza unilateral da que se considera foron vítimas
gustavo
garcia fernandez
deceas
de miles de galegos (30.000 dicía Castelao).
3.-
Conforme a información incorporada a marabillosa páxina web (hoxe
pechada
polo actual goberno galego) elaborada conxuntamente polas
tresUniversidades
galegas (Santiago, Vigo e A Coruña) “Os nomes, Os
lugares,
As voces” aportamos a causa os nomes e circunstancias concretas
de
mais de 4.800 galegos asesinados durante os anos da guerra civil
e
inmediata posguerra, entre eles tódalas autoridades e representantes
políticos
que elexiran democráticamente os galegos nas distintas eleciós.
Os
dous querelantes iniciais, sumamos así casi 5.00 galegos e aportamos
a
representación notarial de 16 persoas concretas vítimas do
xenocidiono
noso
país, que se incorporaron a causa como parte acusadora.
4.-
Viaxou conmigo a Bs. As. nese momento (30.4.2010) Silvia Carreterro,
viuva
de Luis Sanchez Bravo, vigués fusilado xunto ao tamén vigués Xose
Humberto
Baena e tres militantes vascos mais o 27 de setembnro de 1.975.
Silvia
e hoxe avogada en Madrid (de unha organización de defensa dos
dereitos
da muller) e solicitamos da Xuiza Federal Servini de Cubría, titular
do
Xulgado Federal nº Un de Buenos Aires que tramitaba e tramita hoxe a
causa,
que lle recibise declaración, ainda que non se practicara dilixencia
algunha
e encontrábase entonces a querela sen admitir a trámite. Aceptou a
Xuiza
tomarlle declaración xa que se tiña desprazado ate alí, a expensas
do
que
despois puidera acordarse.
5.-
Contou Silvia como cando detiveron ao seu home tentou escapar
a
Portugal, foi detida en Extremadura pola Garda Civil, torturada a
violada
nun cuartel alí e trasladada a Madrid, a DGS (Posta do Sol), onde
foi
asimesmo violada e vexada (encontrábase encinta da súa filla) no
mesmomomento
que fusilaban a Luis, Baena e os outros militantes. O amo
na
DGS por aquel entón (e durante moitos mais anos, ate a súa
xubilación)
6.-
Andando o tempo a causa foi rexeitada pola Xuiza Federal, mais
prosperaron
os recursos e admitirona definitiva eirreversiblemnte a
trámite,
a mais alta instancia xudicial arxentina, por CRIMES CONTRA A
HUMANIDADE
no contexto dun XENOCIDIO.
7.-
Os atrancos que a dita investigación poñen a xustiza e o goberno
españois
fan que vaia moi lenta, mais hai poucas semanas comezou por fin
a
producir efectos: a Xuiza Servini de Cubría pediu a EXTRADICIÓN E
dictou
ORDE DE BUSCA E CAPTURA INTERNACIONAL CONTRA
Billi
el niño e outros tres policías destacados na execución destos
gravísimos
crimes obxeto de investigación.
8.-
Nos pediramos entonces, cando declarou Silvia Carretero, que se
solicitase
tamén a extradición e detención dos maxistrados e fiscal que
condenaron
a morte a aqueles cinco rapaces, así como dos voluntarios do
pelotón
de fusilamento, membros da policia nacional e a garda civil, o que
suponemos
non tardarámoitoen acordarse.
9.-
Hai poucos días (casi coincidindo co asalto ao meu despacho) a
Fiscalía
da
Audiencia Nacional española se opuso a extradición de Billi el niño
e
os outros tres xenocidas. Esta pendente a decisión dos Maxistrados
da
Audiencia Nacional sobre si acceden ou non a extradición ou, como
o
fiscal, consideran de aplicación a Lei de Amnistía do ano 1.978. Ao
respecto
dúas consideracións:
a)
O Xuíz Garzón foi apartado e procesado por decidir non
aplicar
dita Lei, en canto contraria aos tratados internacionais e
normativa
internacional para a persecución destos delitos.
b)
A Sala en Pleno da Audiencia Nacional, por Auto dictado cando
Pinochet
estaba detido en Londres, decidiu que as leis de amnistía
arxentinas
e chilenas non resultaban de aplicación por contravenir
tódala
normativa internacional que prohibe amnistiar os crimes
contra
humanidade. Veremos que deciden agora, cando se
trata
de unha lei española, da que se pode e se debe predicar
excactamente
o mesmo,aindaque pordewcidiloasí, Garzón fgoi
apartado
da súa función xurisdiccional.
10.-
A transición española, tan celebrada, produxo a aberración de
que
criminais internacionais, xenocidas, que violaban, torturaban e
mataban
impunemente ao seu gusto, como son os agora reclamados
pola
xustiza arxentina, non soio non fosen xulgados, sinón que
seguisen
ascendendo e exerecendo o poder xenocida ate a súa
xubilación,
conservando hoxe intacto (ou incluso aumentado) todo
o
seu poder, como e o caso de Billi el niño e os outros tres policias
torturadores
agora requeridos pola xuiza arxentina.
11.-
Como efecto destas peticións de detención por xenocidio, estas
bestas,
estes criminais, ainda que non fosen extraditados a Arxentina,
non
poden xa nunca mais nas súas vidas poñer un pé fora do estado
español,
porque serían inmediatamente detidos polaInterpol e
remitidos
a unha cárcel porteña.
12.-
Non deben estar moi contentos estos FILLOS DE MIL PUTAS
con
estas decisións que agoracomezan, POR FIN!!!,a quebrar
asúa
insultante impunidade (Silvia pode topar en Madrid aos seus
violadores
e non pode facer absolutamente nada en contra deles,
pola
puta Lei de Amnistía tan marabillosa que sostén como bandeira
o
noso TRIBUNAL SUPREMO, con Luciano Varela a cabeza de
tódolos
xuices procesables por xenocidio: tódos os que exerceron a
jurisdicción
penal antes do ano 1.977, o período que investiga a Xuiz
Servini).
¿Cómo van a autorizar se abra unha causa na que todos eles
poden
resultar encausados?
13.-
Indo agora aomais particular, a noite do 3 ao 4 de novembro
entraron
no meu despacho. Eu tiña un xuizo en Pointevedra o 4 a
primeira
hora e non voltei en todo esedía polo despacho. A muller do
porteiro,
que limpia oficiña, ao mirar a desfeita chamou a policía e
a
policiá científica estivo aquí, e tomou as mostras que quixo,
antes
siquera
que eu me entarase doque tiña pasado.
14.-
O martes dia 5, as 8 da mañán, entro eu no despacho e
encontrome
a desfeita. O porteiro me dice que a policía científica
deixou
un teléfono para que os chamase. En lugar de chamalos,
como
parecíame todo moi grave, fun andando ate a Comisaría de
López
Mora, coa intención de interpoñer xa a denuncia, con o meu
can,
un labrador, que me acompañaba no momento que descubrín o
que
fixeran no despacho. Ao chegar a comisaría, advertín ao policía
que
da as citas para o DNI, o lado da porta de entrada (que coñezo
hai
moitos anos, era o policía que acostumaba subir os detidos o
Xulgado
hai anos, unha belísima persoa, UN POLICIA DIGNO,
nada
que ver con todos os que topei durante as 30 horas da miña
detención),
que me botase un ollo ao can, que quedaba fora, mentres
eu
subía a falar coa policía científica.
15.-
Preguntei no mostrador onxde estaba a científica (non son o
CSI,
a de Vigo ten tanto de científica como eu de pasteleiro, velaí a
torpísima
montaxe de intoxicación que me estan organizando) e me
dixo
o policía do mostrador que nélos chamaba. Púxome con eles
por
teléfono, dende o mesmo mostrador da comisaría, e me dixeron
que
non me podían atender, que voltase en outro momento.eum
insistín
en que viña andando, ex profeso e que eran feitos moi graves,
que
quería falr con eles, e me dixeron que mirase mun cartel que
teñen
exporto na planta baixa, onde fala da maneira, de denunciar por
Internet,
que escribise un detalle detódolos danos e un velatorio
de
tódolos sospeitosos, e así quedamos, marchei sen denunciasr e
sen
mirarlles siquera a cara, porque eles non querían recibirme.
Agora
parécelles moi chamativo que eu non teña denunciado, POIS
AGORA
XA NON PENSO DENUNCIAR, non quero que un soio
poicía
deses poña un pe mais no meu despacho. Ademais, eles xa
saben
quen entrou a destrozar todo aquí, como eu o sei e como quen
lea
este informe vai concluir sen maior esforzo.
16.-
No seguinte domingo (menuda teño eu cos domingos, o próximo
non
me levanto da cama) fun detido cando ía coller un avión.
17.-
Mentres estiven 30 horas detido injustificadamente, a policía
dedicouse
a intoxicar e transmitir mentiras aos medios para
cuestionar
a miña actuación: que si non denunciara, que si a porta
noin
estaba
forzada. O propio Subdelegado Juárez ainda de día onte
estas
cousas, como si o raro e que eu non teña
denunciado, E NON
DI
UNHA SOIA PALABRA, despois das miñas delcarcións a
víspera
cando quedei libre, sobre o raro que é que se deteña a un
avogado,
que ten consigo o xustificante do vó a Berlín, que acaba
de
chegar nun taxi e de tomar un café no aeroporto e non se quere
comprobar
isto antes de detelo e que, en vez de remitilo ao Xulgado
de
Garda esa mañán (como se fai con tódolos detidos un domingo) se
lle
mantén 30 horas nun calabozo de 2x2, porque “resulta necesario
facer
diligencias antes de remitilo ao Xulgado”. ¿Qué diligencias?,
si
o delito sería unha tentativa de utilización ilexítima dun
vehículo,
levísimo,
que nin xustifica a detención e menos 30 horas alí de
tortura
e maltrato (non físico) extremo, como nunca sufriera na vida.
18.-
Eles non poden investigar o do meu despacho, “porque eu non
denunciei”,
pero sin embargo estan tomando huellas dos vehículos
supostamente
roubados por
mín e os seus propietarios estan fora,
tampouco
denunciaron. ¿Qué ocurre?, depende o seu traballo de
que
´ñun denuncie ou non, ¿ou depende dos casos? No noso sistema
penal
e policial os delitos son `públicos (salvo agora as inxurias)
e
non requiren dunha denuncia para investigalos. A quen quere
convencer
este Juárez, si calquer estudante de dereito sabe que poden
e
teñen que investigar con ou sen denuncia pola miña parte.
19.-
Pero mentras me teñen detido, aproveitan para difamarme
e
levantar sospeitas sobrte a miña actuación, pouco menos que
cegando
a insinuar que os danos no despacho OS FIXEN EU
MESMO!!!.
Eles estiveron aquí e coñecen os destrozos, de unha moi
grande
cuantía económica, e dice o tiupo este que “as pintadas non
chegan
aos cuadros, se paran no borde para non causar danos”.
Ahí
están as imaxes e aquí estan os danos, que poden apreciarse.
20.-
Un faise a pregunta do millón: ¿por qué entran no despacho
dun
avogado, que pediu que se acordase a detención internacional
de
policías xenocidas, xusto aos pocuos días de que se decida esto,
e
a policía non o quere recibir para denunciar e a semán seguinte o
deteñen
30 horas cunha burda e insostenible acusación (ía levar eu
o
cohce coa Pointe feita no avión a Berlín), o maltratan e o vexan,
dan
falsa información a prensa (que son avogado de “sindicatos de
extrema
izquierda”, cando fun 28 anos avogado da CIG, o sindicato
con
mais afiliados e votos do noso país); (que son avogado de
Resistencia
galega o cal e mentira e a policía o sabe, defendín aos
presos
do EGPGC, do que me sinto orgulloso, pero nunca me cadrou
que
alguén acusado de pertenecer a RG me nomease avogado.
En
fin, como di un coñecido siloxismo de Aristóteles (ou si non o
dixo
él, o merecía a frase): BLANCO Y EN BOTELLA: ????
14
de novembro de 2.013.
PD.:
As extrañas circunstancias do brote psicótico e a morte do
avogado
que mais admiré na miña vida, FERNANDO SALAS, teñen
moito
que ver con todo isto. Hai mais de 20 anos que morreu, eu
miraría
nos bolsillos desta mafia policial.
Dixo
María Xosé Queizán, e xa remato, no 14 de abril de 2010,
ao
final da manifestación republicana en Vigo, que as feridas si se
pechan
mal, con pus dentro, apodrecen. E iso e o que foi esa merda
de
transición española, pechouse a ferida co pus dentro e agora aflora
o
pus por todos os lados (a comisaría de Vigo esta chea).
Gustavo
Garcia Fernandez, Abogado
No hay comentarios:
Publicar un comentario